Als het vuur brandt

Er is vuur in de vallei, de hele streek van Sodom en Gomorra wordt verwoest. Behalve het kleine stadje Soar waar Lot naar toe mag vluchten. Zal het vuur in zijn ogen ook gedoofd zijn? Zal hij zich uitgeblust gevoeld hebben toen hij eenmaal in Soar aangekomen was?

Rechtvaardigheid

Volgens de theoloog Gerrit de Kruijff vragen veel mensen zich af hoe Abraham zich na het gesprek met God gevoeld zou hebben. Zou hij opgelucht zijn, omdat God hem liet spreken? Zou hij tevreden zijn met zijn pleidooi? Zou hij zich verloren voelen, omdat zelfs die tien rechtvaardigen niet te vinden zijn? Maar De Kruijff vraagt zich af: hoe zal God zich gevoeld hebben? Hoe blijft Hij achter na dit gesprek met Abraham?

Gastvrijheid

Het is niet moeilijk om gastvrij te ontvangen, wanneer het al direct duidelijk is dat God aan ons verschijnt. Maar zijn aanwezigheid opmerkingen in de komst van drie vreemdelingen, drie voorbijgangers, dat is een stuk moeilijker. Maar dat is precies wat Abraham doet. Wij maken vaak onderscheid in hoe we mensen ontvangen. Hoe nuchter we ook kunnen zijn, wanneer de koning op bezoek zou komen, ontvangen we hem allemaal voor eerbied en respect. Zelfs de meeste verstokte Republikeinen zullen, ondanks hun verzet tegen de monarchie, wel een bepaald ontzag voor hem hebben. Maar de vreemdeling, die onze taal niet spreekt en onze gewoonten niet kent, gastvrij onthalen is een stuk moeilijker.

Afghanistan

Rutte sprak afgelopen week de volgende woorden: "Nederland doet er alles aan om ambassadepersoneel, tolken en ‘anderen die onze bescherming verdienen’ weg te krijgen uit Afghanistan. Maar het is ingewikkeld."
Ik moest denken aan Abraham komt als vreemdeling in een land, dat aan hem en zijn nakomelingen beloofd wordt. Lot is oostelijker gaan wonen in de buurt van Sodom en Gomorra. En dan volgt in Genesis 14 een (voor mij) onbekend gedeelte uit de Bijbel, maar bijzonder actueel: er breekt oorlog uit in het gebied.

Kijken als Abraham

Een gedicht

Vrij om te zien

Conflicten hoeven niet verkeerd te zijn. Ik geloof zelfs dat er zoiets bestaat als heilige woede, dat er situaties bestaan waarin niets rechtvaardiger is dan woedend te zijn, omdat het de enige weg is tegen onrecht. En ik zou graag zeggen dat ik alleen op die momenten boos ben, als het tijd is voor heilige woede. Maar helaas…
Ik word niet snel écht boos. Ik kan wel regelmatig wat geïrriteerd zijn, maar echte woede komt bij mij niet zo heel vaak voor. Als ik wel echt boos ben, dan heb je aan mij geen makkelijke. Dat is geen eigenschap waar ik trots op ben. Ik bijt me er dan in vast. Dan vind ik dat ik in mijn recht sta, dat ik gelijk heb en er is weinig dat iemand dan nog kan doen om me milder te stemmen. Eigenlijk eindigt het dan pas wanneer ik heb gekregen waarvan ik dacht dat ik er recht op heb, of wanneer ik echt niet meer om mijn ongelijk heen kan. De minste willen wezen is dan niet mijn sterkste punt.

Al gaat mijn weg door een donker dal

Misschien bent u net als ik weleens jaloers op Abraham en zijn relatie met de Here God. Hij kreeg van God een heldere opdracht en een schitterende belofte. Hij kon met God onderhandelen over het lot van Sodom en Gomorra, en hij kreeg zelfs bezoek van drie boodschappers van God, die bij hem kwamen eten en de tijd voor hem namen. Zo valt er nog heel veel meer op te noemen. Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Er zit ook een heel donkere kant aan de weg die Abraham aflegt.

Vader en zoon, ouders en kinderen

Soms vang ik weleens op dat mensen vinden dat ze alles van hun ouders moeten accepteren, omdat er nu eenmaal staat geschreven: heb eerbied voor uw vader en uw moeder. En soms hoor ik ouders die vinden dat hun kinderen alles moeten doen, omdat de Tien Geboden nu eenmaal oproepen de ouders te eren.

Geroepen om op weg te gaan

De Engelse rabbijn Jonathan Sacks zegt: "Onze tijd is er een van ‘sorry meneer, ik was het niet.’" We schuiven graag de verantwoordelijkheid af en we beschouwen onszelf relatief vaak als slachtoffer. En ik herken dat wel een beetje. Dat neemt natuurlijk niet weg dat er ook echte slachtoffers zijn, maar het is een risico om altijd maar jezelf als slachtoffer te zien. In plaats daarvan kun je ook je verantwoordelijkheid nemen: voor goud had ik harder moeten fietsen.
De tekst van vandaag is ook een tekst tegen dat slachtoffergevoel. Een tekst die juist gaat over verantwoordelijkheid nemen. En juist door niet slachtoffer te zijn, maar een handelend persoon met een eigen keuze, juist daardoor de weg naar vrijheid te gaan.

Agenda

Adventskalender

Website

Samen maken we de website en onze Facebookpagina up-to-date en levendig!
Daar hebben we hebben we jullie inbreng bij nodig. Heeft u/ heb jij een bericht voor deze website? Een mooie foto, of moet er iets gewijzigd worden?
Stuur dan je bericht in een mail naar: websitepknheeg@gmail.com

Abraham